Chemiczna reakcja charakterystyczna umożliwiająca wykrycie azotynów i azotanów. Próba polega na redukcji jonów NO₃^–/NO₂^– do tlenku azotu(II) za pomocą zakwaszonego roztworu siarczanu żelaza(II) i obserwacji powstawania nietrwałego kompleksowego jonu nitrozylżelaza(II) [Fe(NO)]²⁺ o intensywnym brązowym zabarwieniu. Dzięki specyficznej technice wykonania próby (wprowadzenie roztworów do probówki bez ich zmieszania), zabarwienie ma kształt obrączki na granicy roztworów.

Sposób wykonania: do 2-3 kropli badanej próby dodajemy 20-30 kropli stężonego kwasu siarkowego (10-krotny nadmiar w stosunku do próby). Zawartość probówki chłodzimy pod strumieniem zimnej wody. Zimną probówkę przechylamy i wprowadzamy ostrożnie po ściance roztwór siarczanu(VI) żelaza(II) (co najmniej 4-krotny nadmiar w stosunku do użytej probówki). Ustawiamy ostrożnie, nie mieszając, probówkę w pionie. Na granicy zetknięcia się dwóch cieczy o różnej gęstości powstaje brunatna obrączka.

Nadmanganian jest silnym utleniaczem w środowisku kwasowym (redukuje się do Mn²⁺), słabszym w środowisku obojętnym (redukuje się do MnO₂) i jeszcze słabszym w środowisku alkalicznym (redukuje się do manganianu).