VI grupa analityczna anionów - sole srebra rozpuszczalne w wodzie, sole baru są trudno rozpuszczalne w kwasie azotowym.
Kwas siarkowy i siarczany są najtrwalszymi związkami siarki(VI). Duże znaczenie w analizie chemicznej mają trudno rozpuszczalne siarczany baru i ołowiu. Mało trwałe kompleksy siarczanowe tworzą: cyrkon, glin, żelazo(III), cyna(IV).
Wodorosiarczany podczas ogrzewania w tyglu przechodzą w pirosiarczany:
2KHSO4 → K2S2O7 + H2O
Piorosiarczan potasu jest często stosowanym w analizie topnikiem utleniającym. Właściowści utleniające ma także stężony gorący kwas siarkowy(VI).
Ba2+ + SO42– → BaSO4
Biały krystaliczny osad
Pb2+ + SO42– → PbSO4
Biały krystaliczny osad, rozpuszczalny w octanach, winianach i wodorotlenkach metali alkalicznych
Kwas fluorowodorowy HF(aq) jest kwasem dość słabym. Jego stała dysocjacji wynosi Ka=6,3*10-4; pH 0,1M kwasu fluorowodorowego wynosi ok. 2,5. W roztworach jony fluorkowe F– tworzą niezbyt trwałe kompleksowe aniony HF2–. Wodne roztwory fluorków metali alkalicznych mają odczyn zasadowy. Większość fluorków rozpuszcza się w wodzie, w tym także fluorek srebra (odróżnienie od soli srebra pozostałych halogenków). Trudno rozpuszczalne są fluorki metali ziem alkalicznych, litu, magnezu, ołowiu, metali ziem rzadkich, toru i uranu(IV).
Jony fluorkowe wykazują silne zdolności kompleksotwórcze. Tworzą trwałe rozpuszczalne kompleksy, np. BF4–, SiF62–, TiF62–, ZrF62–, AlF63– i FeF63–.
Ba2+ + 2F– → BaF2
Biały galaretowaty osad
_F.JPG)
Fe(SCN)2+ + 6F– → FeF63– + 2SCN–
Kompleks fluorkowy jest trwalszy niż czerwony kompleks rodankowy; po dodaniu F– powstaje bezbarwny kompleks. Po chwili roztwór mętnieje z powodu strącania się fluorku żelaza(III)