IV grupa analityczna metali (grupa węglanu amonu) obejmuje kationy strącan przez węglan amonu z roztworu obojętnego lub słabo alkalicznego w postaci trudno rozpuszczalnych białych węglanów. Z tego powodu przy ich wykrywaniu pomocna jest próba płomieniowa. Są to pierwiastki Ca Sr Ba Ra
Do badanego zobojątnionego roztworu dodaje się 10% roztwór węglanu amonu lub węglanu sodu.
Kationy Ca2+ są bezbarwne, nie wykazują właściwości amfoterycznych. Tworzą mało trwałe kompleksy w środowisku zasadowym z winianami, cytrynianami i z EDTA. Tworzy różowoczerwony kompleks z czernią eriochromową T, co znajduje zastosowanie w miareczkowaniu.
Roztwór wodorotlenku wapnia w wodzie jest mocną zasadą, lecz rozpuszczalność Ca(OH)2 jest niewielka (1,26 g w 1L 20°C)
Wapń tworzy białe nierozpuszczalne sole z węglanami, fosforanami, siarczanami, fluorkami i szczawianami.
Ca2+ + CO32– → CaCO3
Biały krystaliczny osad, rozpuszcza się w kwasie wydzielając pęcherzyki CO2
Ceglastoczerwony
Wodorotlenek strontu jest lepiej rozpuszczalny w wodzie niż wodorotlenek wapnia. Jest mocną zasadą. Jony Sr2+ są bezbarwne. Stront tworzy kompleksy podobne do kompleksów wapnia, lecz słabsze.
Stront tworzy żółty osad z chromianami i białe osady z węglanami, fosforanami, szczawianami i fluorkami.
Sr2+ + CO32– → SrCO3
Biały krystaliczny osad, rozpuszcza się w kwasie wydzielając pęcherzyki CO2
Sr2+ + CrO42– → SrCrO4
Z dość stężonych roztworów strąca się żółty osad, rozpuszczający się już nawet w niewielkich ilościach kwasu octowego
Jony Ba2+ są bezbarwne. Jest mocniejszą zasadą niż Sr(OH)2 ale słabszą od NaOH i KOH. Bar wydziela wodór nie tylko z rozcieńczonych kwasów i wody, lecz także z alkoholu.
Kompleksy baru z EDTA, winianami i cytrynianami są jeszcze słabsze niż kompleksy strontu i wapnia.
Bar tworzy białe nierozpuszczalne sole z węglanami, fosforanami, siarczanami, fluorkami i szczawianami.
Ba2+ + CO32– → BaCO3
Biały krystaliczny osad, rozpuszcza się w kwasie wydzielając pęcherzyki CO2
Ba2+ + CrO42– → BaCrO4
Jasnożółty osad