Krzem w związkach jest najczęściej czterododatni. Najważniejszym związkiem krzemu jest tlenek SiO₂ zwany krzemionką. Tlenek ten nie rozpuszcza się w kwasach z wyjątkiem kwasu fluorowodorowego:

SiO₂ + 4HF → SiF₄ + 2H₂O

Dwutlenek krzemu jest bezwodnikiem kwasu metakrzemowego H₂SiO₃, substancji galaretowatej trudno rozpuszczalnej w wodzie. Kwas krzemowy rozpuszcza się w alkaliach, tworząc rozp. krzemiany metali alkalicznych. Roztwory metakrzemianów potasowców, nazywa się "szkłem wodnym". Roztwory te mają, wskutek hydrolizy, odczyn silnie alkaliczny, kwas krzemowy bowiem jest kwasem bardzo słabym. Krzemiany innych metali są trudno rozpuszczalne.

Bromiany BrO₃^– zawierają brom na V stopniu utlenienia. Są silnymi utleniaczami - utleniają np. siarkowodór, dwutlenek siarki, jodowodór, przy czym redukują się do bromków. Mianowane roztwory bromianu potasu stanowią podstawę metody miareczkowej - bromianometrii.

Stężony kwas siarkowy rozkłada kwas bromowy/bromiany z wydzieleniem bromu:

4HBrO₃ → 2Br₂ + 5O₂ + 2H₂O

[Inaczej pentacyjanonitrozylożelazian(III)]

[Fe(CN)₅NO]^2– czerwonobrunatny nitroprusydek tworzy się podczas reakcji heksacyjanożelazianu(II) ze stężonym kwasem azotowym(V) w myśl reakcji:

[Fe(CN)₆]^4– + 2 HNO₃ → [Fe(CN)₅NO]^2– + CO₂ + NH₄NO₃

Stosowany jest jako lek hipotensyjny w stanach nagłych, np. przełomu nadciśnieniowego oraz podczas zabiegów operacyjnych. W organizmie uwalnia tlenek azotu, NO, który powoduje rozszerzenie tętniczek przedwłosowatych oraz zawłosowatych naczyń żylnych.